Jaaaaa! het mag weer. Lekker huppelen zolang ik wil, zover ik kan. Om dit mogelijk te maken heb ik wel een nieuwe brace mee gekregen, maar hé ik mag gewoon weer hardlopen! Met dat nieuwe sporthorloge erbij moet dat helemaal goed komen, niet dan? Korte broek aan, t-shirtje aan, voeten in die schoenen en van die bank af met mijn luie billies! Oh wacht! Hartslagband nog ff om. Eens kijken of mijn rikketik dit allemaal kan waarderen.
De eerste stapjes worden na weet ik veel hoe lang weer gezet. Merk ook gelijk dat ik al een poos niet heb hardgelopen. Maar joh, niet zeuren! Dit is de warming-up dus het gaat zo vast beter. Even rekken en strekken. Man ik word een oude kerel zeg.
Beginnen.
Dan toch maar beginnen met hardlopen. Langs de grote weg naar Mariënheem. Nou dit gaat best prima eigenlijk. Dit tempo kan ik best vast houden. Uhu. Voor 2 kilometer ja. In Mariënheem heb ik ineens veel meer in mijn schoenen zitten dan alleen mijn voeten. Een hele dosis moed is er bij in geslopen. Verschrikkelijk. Het horloge trilt en ik bekijk de tijd die ik over mijn afgelopen kilometer heb gelopen. Met een rekensommetje kom ik er achter dat het ook niet heel gek is dat mijn lijf protesteert. Iets te hard van stapel? Natuurlijk niet.
Dorpsfeest.
Mariënheem heeft een dorpsfeest genaamd midzomer feest. Tijdens het hardlopen huppel ik langs versierde huizen en tuinen. Met moeite hou ik de ademhaling gecontroleerd en laat noodgedwongen het tempo wat zakken. Dat doe ik overigens niet zelf, dat gaat al vanzelf. Net buiten Mariënheem kom ik langs allemaal spandoeken en aankledingen. ‘Tolweg’ ‘Op naar de BBBQ’ (ja dat stond er echt met 3 maal een B), ‘Vluchtweg’ en nog een aantal ‘weg’ spandoeken. Nou beste Mariënhemers, ik zet er ook 1 in de tuin denk ik. ‘Conditieweg’ zal dat gaan worden.
Tweesprong.
Al ploeterend huppel ik verder. Tot een punt waar ik òf rechtdoor kan richting huis, òf linksaf om 1,5 kilometer meer te gaan hardlopen. Mijn lijf wil niet, is er klaar mee. De ademhaling is wel constant en gecontroleerd en de hartslag ook. Ik ben de baas over mijn eigen lijf, dus ik ga beslissen wat ik ga doen. (Laat mij ook ergens de baas over zijn ;)) Natuurlijk snap je zelf ook dat ik niet ga luisteren naar wat mijn lijf wil, neeeeeee mijn lijf gaat luisteren naar wat ìk wil. Dus linksaf. Prima beslissing want de gemiddelde kilometer tijden gaan weer iets de goede kant op. Bewust mezelf maar niet méér laten versnellen. Verstandig hè?
Positief eind.
Stap voor stap komt de finish dichterbij. In tijden heb ik niet zoveel moeite met hardlopen gehad dan nu, maar ik loop hem uit. Ik klok hem af. Klaar! Eindelijk! Rustig uitlopen naar huis en daar maar eens kijken hoe goed ik eigenlijk mijn best heb gedaan. Thuis gekomen synchroniseer ik mijn horloge met de app op mijn telefoon. Spannend.
De eerste melding die ik krijg na het synchroniseren: je hebt je doel voor vandaag behaald! Wauw, ik had dus een doel vandaag! Zo kom je nog eens ergens achter haha. Vervolgens eens kijken naar het sportverslag. Een gemiddelde hartslag van 163, met een maximum van 176. De rikketik dus mooi geprikkeld. Een gemiddelde snelheid per kilometer van 5 minuten en 12 seconden. Serieus? De snelste kilometer was 4 minuut 30. Hmmpf Gemiddelde loopsnelheid in km/h is 12.4. Vroeger (ja ik mag dat zeggen) liep ik rustig 14-14.4 km/h. Nou dat geeft vertrouwen zeg.
Wat is nu het positieve einde? Die komt niet van mij, maar van mijn horloge. Het verslag van dit sportmomentje is als volgt: ‘Wat een sessie! (Nou eens tot zover haha) Je hebt je aerobe conditie en je vermogen om langdurig zeer intensieve inspanningen vol te houden merkbaar verhoogd. (Wanneer merk ik dat? Nu nog niet in ieder geval) Deze sessie heeft ook je snelheid en efficiëntie verbeterd.’ Nou dan gaan we dat morgen maar proberen? Ik ben lekker wezen hardlopen, maar ben blij dat er iets ,is wat het positiever inziet dat ikzelf. Wie weet ga ik er nog eens naar luisteren haha.
Gert Facebook