Wat leuk je weer te zien op mijn blog! Ondanks dat ik puur schrijf omdat ik dat leuk vind, doet het me wel echt goed om de bezoekersaantallen terug te zien komen.
De blogjes die ik post, gaan eigenlijk allemaal over dingen in mijn leven en zijn met een glimlach geschreven. Probeer ook altijd overal het positieve in te zien en dat ook uit te stralen in de blogjes. Wel moet ik toegeven dat in elke blog altijd wel een (verborgen) serieuze toon zit. Het onderwerp van deze blog is ‘mindere dagen’, waarom? Zonder mindere dagen heb je ook geen goede dagen, denk ik. Zelfs ik heb ze ook wel eens haha.
Wat houden mindere dagen dan in?
Wees niet bang, het word geen hele zware blog hoor. We moeten het ook niet groter maken dan het is natuurlijk. Mijn ‘mindere’ dagen houden vooral in, dat ik het allemaal maar stom, saai en nutteloos vind. Iedereen aan het werk, maar ik natuurlijk niet. Dat kan soms behoorlijk saai zijn en zorgt nou ook niet voor grote verhalen op een verjaardag. Ik roep altijd dat je er aan kan wennen, maar dat is zeker niet altijd het geval. Zeker met nu weer het handje in het gips, verplicht veel ontzien, zorgt voor ‘lange’ dagen. Nou zal Gert, Gert niet zijn als deze toch weer een vorm van afleiding zoekt. Het wandelen, maar ook zeker deze blog opzetten, bij houden en uitbereiden zorgt voor de nodige invulling. Ga ik hier mijn inkomen mee zeker stellen? Vast niet, dat is maar voor weinig weggelegd, maar mocht je me toch willen sponsoren dan zie ik de vrijwillige bijdrage wel verschijnen op NLRABO…………. 😉
Het tennis toernooi Roland Garros komt ook perfect uit. Kijken naar een balletje wat van links naar rechts over word geslagen. Of eigenlijk, van onder naar boven als je het op de TV bekijkt haha. Nee zonder dollen, een mooie bezigheid om Kiki Bertens een bizar goed toernooi te zien spelen. Daar kan ik van genieten, maar toch ook wat jaloers op zijn. Het sporthart begint dan toch weer te slaan hoor. Maar ook met het kijken van tennis zal er niks structureels op de rekening verschijnen. Buiten dat sporthart geeft deze invulling momenteel ook niet het gevoel dat het nuttig is wat ik doe.
Het opzetten en bijhouden van deze blog is overigens wel serieus een uitzondering. Het is prettig om lekker te kunnen schrijven wat ik wil, wat mij dwars zit of wat ik meemaak. Om dat vervolgens met je te delen is wel serieus een stap, maar er is met mijn benen gelukkig niks mis. Aanrader om te doen, ik vind het oprecht leuk om mee bezig te zijn.
Zoals je leest zit er aan het thuis zitten ook best voordelen, maar ook zeker wel nadelen. Het is vooral de reden waaròm je thuis zit, wat het verschil maakt. Als het werk teveel word, kan je soms verlangen naar een weekje griep. Als je dat vervolgens dan ook hebt, kan je geen kant op en wil je aan het werk. Hoe Nederlands wil je het hebben: het is niet goed, of het deugt niet. Ik ben blij met de situatie waarin ik zit. De beste specialisten om me heen, die mij stuk voor stuk door de APK willen krijgen. Inzetbaar voor een stabiel arbeidstraject. Ik ben blij met de vrijheid die ik van Defensie hierin krijg en nodig heb, om dit uiteindelijk ook nog voor elkaar te krijgen. Maar eigenlijk wil ik na 4 1/2 jaar ook gewoon klaar zijn, gewoon werken, gewoon leven, gewoon ‘nuttig’ zijn, gewóón zijn. Ja hoor, daar gaan we weer: ‘Gewoon zijn? Dat is hem in geen 29 jaar nog gelukt!’
Gert
Liken op Facebook mag, subscriben op de nieuwsbrief mag, maar niks moet.